Cumhuriyet Gazetesi’nde yıllar önce çıkmış AFP kaynaklı bir orta sayfa haberini anımsıyorum: “Filistinli çocukların oyunu” başlıklı. Haberin solundaki fotoğraf karesinde beş çocuk yer alıyordu, karenin en solunda tek çocuk, karşı tarafında da birinin sırtı dönük dört çocuk. Hepsinin elinde de silah vardı ancak solda tek başına duranın elindeki makineli tüfeği andırıyordu, diğerlerinin elindekiler de tabancayı. Bu çocuklar savaşıyorlardı, oyunları buydu. Üstelik birisi vurulmuş taklidi yapıyor ve hepsinin yüzü gülüyordu, belli ki bu oyun onları eğlendiriyordu. Duruşlarına bakılırsa, solda makineli tüfek taşıyanın, tek başına savaşın bir tarafı, ötekilerin ise savaşın diğer tarafı olduğu anlaşılıyordu. Bunlar; ulusu veya dini ne olursa olsun, Ortadoğu Bölgesi’nin çocuklarıydı. Dünyanın en önemli enerji kaynağı olan petrolün…

Kimsesiz çocukları barındıran koruma evlerinin duvarları, tiz sesli iç çekmelere çok yabancı değildir. Kimi zaman sayıklamaların da eşlik ettiği bu gece hıçkırıkları; uykuya dalamayan ya da yakalandığı kabustan çıkamayan küçük bir kalbin karanlığı delen ağıtıdır sanki. Evet, ağıttır. Sayıklamaların baş kahramanı olan annelerin hatırasına çok inceden yakılan, derinlerden sunulan…. Geride kalan ve gelmeyecek olanın peşinden… Asla konuşulamayan ve belki de konuşulması da istenilmeyenin peşinden… Körpe beyinlerin ve toy yüreklerin en derinlerinde gizlenen duyguların karanlığı delen tiz sesli senfonileri de sadece karanlıkla paylaşılır, sessiz sedasız ve kimsesiz… Ağıtların kimsesizliği mahremiyetindendir. Sadece ve sadece onlara aittir, kimselerce duyulmasın istenir. Hayallerin, kabusların masalsı içerikleri de genellikle birbirlerine benzer: sımsıkı sarılan bir anne, beyaz…

Okullarda dönem sonu yaklaşıyor. Dönem sonunun gelişi; aynı zamanda sonu “S” ile biten OKS, ÖSS ve sair bütün ÖSYM kaynaklı eleme sınavlarının heyecanının zirve yaptığı son ay. Eleme odaklı sınavlarda eleğin altında kalmamak adına ergenliğini unutan yaklaşık iki milyon genç ÖSS’de, sekiz elli bin genç de OKS’de şans arayacak yine bu yıl. Ama ne cümbüş. Bir yıl boyunca; babalar evlerde uzun boylu istikbal nutukları attılar. Satır aralarına “okumayacaksan….” diye başlayan üstü kapalı şantajlarını da gizleyerek. Anneler geri durur mu? Bu sınavlar memleketin başına musallat olalı; “bak, bir yıl daha dişini sık, seneye ne yaparsan yap” klişesini seslendirmek de hep onlara düştü. Ama en büyük gaz (pardon motivasyon) öğretmenlerden. “Sizin bu…